فیوز یکی از اولین اجزای تاریخ مهندسی برق است. ساخت این قطعه از اواسط سده ۱۹ میلادی آغاز شد. در آن زمان از یک رشته ساده پلاتین جهت حفاظت کابل های تلگراف زیر دریا استفاده میشد، که نتیجه پیشرفت آن فیوزهای مدرن با کارایی بالا شدند. بدون فیوز استفاده از انرژی الکتریکی به عنوان منبع انرژی به دلیل ریسک بالا برای همه غیر قابل تصور بود. به علت ساختار ساده و عملکرد مطمئن بر اساس قوانین نقض ناپذیر فیزیکی، فیوزها یکی از بهترین راهکارها جهت حفاظت مدارها می باشند.

اصول کار فیوزهای مدرن امروزی نسبت به سال ،۱۸۹۰ که برای اولین بار آقای MORDEY.M.W فیوزی را با قرار دادن المنت در قوطی محتوی گرانول با خاصیت خاموش کنندگی قوس اختراع کرد، تغییر نکرده است. در اوایل قرن بیستم میلادی در آلمان برای اولین بار فیوز پیچی توسط برادران زیمنس ساخته شد، و تحت نام تجاری دیازد (Diazed) فروخته شد، طراحی ساده و ارزان قیمت و در عین حال قدرت قطع بالا و مشخصات قطع دقیق اثبات کرد که این طراحی می تواند تصحیح شود و پیشرفت کند. در حالی که تجهیزات حفاظتی متنوع و گوناگونی (که بر اساس قوانین متفاوت فیزیکی عمل می کنند ) نیز طراحی و ساخته شده ،اند هنوز امروزه فیوز جایگاه خود را در سیستم های قدرت حفظ کرده است. دلیل مهم برای افزایش روز افزون فیوز علاوه بر قیمت مناسب نسبت به عملکرد خوب و نیاز به جای کم ، اطمینان بالا از عملکرد آنهاست،و به همین علت از فیوز به عنوان آخرین خط دفاعی یاد می کنند.